Explore the vast range of titles available.

Abstract Origanum vulgare has been of great interest in academia and pharma industry due to its antioxidant, antifungal and antitumor properties. The present study aimed to find the anti-MRSA potential and in vivo toxicity assessments of O. vulgare. O. vulgare extract was used to monitor anti-MRSA activity in mice. Following MRSA established infection in mice (Mus musculus), treatment with O. vulgare was continued for 7 days. Autopsies were performed and re-isolation, gross lesion scoring and bacterial load in various organs were measured. Additionally, blood sample was analysed for hematological assays. Toxicity assessment of O. vulgare potential as medicine was done at 200 mg/kg and 400 mg/kg by evaluating liver and kidney functions. Bacterial load and gross lesion in lungs and heart were significantly low compared to positive control following O. vulgare treatment. Likewise, O. vulgare treated groups had hematological, neutrophil and TLC values similar to control groups. Increased AST, ALP and total bilirubin alongwith marked hepatocellular degeneration and distortion around the central vein, inflammatory cell infiltration, and cytoplasmic vacuolization of hepatic cells was observed at higher dose. It is concluded that crude extract of O. vulgare may contain beneficial secondary metabolites and in future may be explored for curing infectious diseases. Resumo Origanum vulgare tem despertado grande interesse na academia e na indústria farmacêutica devido às suas propriedades antioxidantes, antifúngicas e antitumorais. O presente estudo teve como objetivo encontrar o potencial anti-MRSA e avaliações de toxicidade in vivo de O. vulgare. O extrato de O. vulgare foi usado para monitorar a atividade anti-MRSA em camundongos. Após infecção estabelecida por MRSA em camundongos (Mus musculus), o tratamento com O. vulgare foi continuado por 7 dias. As autópsias foram realizadas e o reisolamento, pontuação das lesões grosseiras e carga bacteriana em vários órgãos foram medidos. Além disso, a amostra de sangue foi analisada para ensaios hematológicos. A avaliação da toxicidade do potencial de O. vulgare como medicamento foi feita com 200 mg / kg e 400 mg / kg, avaliando as funções hepática e renal. A carga bacteriana e as lesões graves nos pulmões e no coração foram significativamente baixas em comparação com o controle positivo após o tratamento com O. vulgare. Da mesma forma, os grupos tratados com O. vulgare apresentaram valores hematológicos, de neutrófilos e de TLC semelhantes aos grupos de controle. Aumento de AST, ALP e bilirrubina total juntamente com degeneração hepatocelular marcada e distorção ao redor da veia central, infiltração de células inflamatórias e vacuolização citoplasmática de células hepáticas foram observados em doses mais altas. Conclui-se que o extrato bruto de O. vulgare pode conter metabólitos secundários benéficos e, no futuro, pode ser explorado para a cura de doenças infecciosas.

Background: Non-insulin-dependent diabetes mellitus, or type 2 diabetes, is one of the diseases of greatest concern worldwide, and research into natural compounds that are capable of regulating glycemia and insulin resistance is therefore gaining importance. In the preclinical stages, Caenorhabditis elegans is considered a promising in vivo model for research into this disease. Most studies have been carried out using daf-2 mutant strains and observing changes in their phenotype rather than directly measuring the effects within the worms. Methods: We evaluated the in vitro α-glucosidase inhibition of two oral formulations of Origanum vulgare before and after a simulated gastrointestinal digestion process. After confirming this activity, we developed a method to measure α-glucosidase inhibition in vivo in the C. elegans wild-type strain. Results: The crude extract showed a similar IC50 value to that of acarbose (positive control), before and after gastrointestinal digestion. Formulation 1 also showed no differences with the positive control after digestion (111.86 ± 1.26 vs. 110.10 ± 1.00 µL/mL; p = 0.282). However, formulation 2 showed a higher hypoglycemic activity (59.55 ± 0.85 µL/mL; p < 0.05). The IC50 values obtained in the in vivo assays showed results that correlated well with the in vitro results, so the proposed new method of direct quantification of the in vivo activity seems suitable for directly quantifying the effects of this inhibition without the need to measure changes in the phenotype. Conclusion: A novel, simple and reliable method has been developed to directly determine pharmacological activities in an in vivo model of wild-type C. elegans. This allows the hypoglycemic activity to be directly attributed to in vivo treatment without quantifying phenotypic changes in mutant strains that may arise from other effects, opening the door to a simple analysis of in vivo pharmacological activities.

The antioxidant properties of five different extracts (Et2O, CHCl3, EtOAc, n-BuOH, and H2O) of Ocimum basilicum L. and Origanum vulgare L. were studied. Antioxidant activity was assessed in six different model systems. Free radical scavenging capacity (RSC) was evaluated by measuring the scavenging capacity of extracts on DPPH, NO, O2·- and OH radical, as well as on hydrogen peroxide (H2O2). In addition, the protective effects on lipid peroxidation in liposomes (LPx) were evaluated by TBA-assay using the Fe2+/ascorbate induction system. The amount of total phenolic compounds and content of total flavonoids was also determined. EtOAc, n-BuOH and H2O extracts of O. basilicum and O. vulgare expressed very strong scavenger activity. Furthermore, the mentioned extracts showed notable inhibition of LPx. On the other hand, Et2O and CHCl3 extracts showed much weaker effect in the neutralization of DPPH, NO and O2·- radicals and the neutralization of H2O2. When examining the production of OH radicals and inhibition of LPx, the Et2O and CHCl3 extracts showed weak prooxidative properties. The observed differences in antioxidant activity could be partially explained by the levels of phenolics and flavonoids in the investigated O. basilicum and O. vulgare extracts.

The aim of this study was to determine the dependence of the total phenolic, flavonoid, and extractive content in extracts of Origanum vulgare L. on the soil pH, humus, total nitrogen (Ntotal), and plant-available/mobile phosphorus (P2O5), as well as potassium (K2O), total calcium (Ca), magnesium (Mg), and sodium (Na) concentrations. Experimental fields were formed in four locations in Lithuania. Soil and perennial O. vulgare samples were taken at three sites of each experimental field. A total of 12 samples of soil and 12 samples of the tested plant were collected and analyzed. The concentrations of bioactive compounds in plants are significantly (p < 0.05–0.01) affected by some chemical properties of the soil: the total phenolic content was reliably correlated with the soil pH, Ntotal, Ca, Mg, and P2O5; the flavonoid content was correlated with the soil P2O5, K2O, Mg, and Na; and the extractive content was correlated with the soil humus, Ntotal, and Na. The obtained results are useful for the development of the commercial cultivation of O. vulgare.

Origanum vulgare L. (Lamiaceae) has been currently known for their interesting antimicrobial activity being regarded as alternative antimicrobial for use is food conservation systems. This study aimed to evaluate the effectiveness of O. vulgare essential oil in inhibiting the growth of some food-related Aspergillus species (A. flavus, A. parasiticus, A. terreus, A. ochraceus, A. fumigatus and A. niger). The essential oil revealed a strong anti-Aspergillus property providing an inhibition of all assayed mould strains. MIC values were between 80 and 20 µL/mL being found a MIC50 of 40 µL/mL. The essential oil at concentration of 80 and 40 µL/mL provided a fungicidal effect on A. flavus, A. fumigatus and A. niger noted by a total inhibition of the radial mycelial growth along 14 days of interaction. In addition, the essential oil was able to inhibit the mould spores germination when assayed at concentrations of 80 and 40 µL/mL. Our results showed the interesting anti-Aspergillus activity of O. vulgare essential oil supporting their possible use as anti-mould compound in food conservation.

Biomass production of micropropagated oregano was induced by inoculation with the fungus Glomus viscosum. The effects of arbuscular mycorrhizal (AM) symbiosis on morphological and metabolic variations of regenerated oregano plants were investigated at different growth stages. AM greatly increased parameters such as plant leaf area, fresh and dry weight, number of spicasters and verticillasters in infected plants. An increase of the gland density, especially on the upper leaf epidermis, was also observed following the physiological ageing of the tissues. The in vitro plants of O. vulgare ssp. hirtum described in this study provided a qualitatively and quantitatively good source of essential oils that have a chemical profile comparable to that of the control mother plants with carvacrol as the main compound.

Caffeic acid O-methyltransferase (COMT), the lignin biosynthesis gene modified in many brown-midrib high-digestibility mutants of maize and sorghum, was targeted for downregulation in the small grain temperate cereal, barley (Hordeum vulgare), to improve straw properties. Phylogenetic and expression analyses identified the barley COMT orthologue(s) expressed in stems, defining a larger gene family than in brachypodium or rice with three COMT genes expressed in lignifying tissues. RNAi significantly reduced stem COMT protein and enzyme activity, and modestly reduced stem lignin content while dramatically changing lignin structure. Lignin syringyl-to-guaiacyl ratio was reduced by similar to 50%, the 5-hydroxyguaiacyl (5-OH-G) unit incorporated into lignin at 10--15-fold higher levels than normal, and the amount of p-coumaric acid ester-linked to cell walls was reduced by similar to 50%. No brown-midrib phenotype was observed in any RNAi line despite significant COMT suppression and altered lignin. The novel COMT gene family structure in barley highlights the dynamic nature of grass genomes. Redundancy in barley COMTs may explain the absence of brown-midrib mutants in barley and wheat. The barley COMT RNAi lines nevertheless have the potential to be exploited for bioenergy applications and as animal feed.

Amaç: Bu çalışmanın amacı Cezayir’de yetişen Marrubium vulgare yapraklarının, doğal yollarla enfekte olmuş sığırlarda sindirim strongilozuna karşı in vitro antelmintik etkisini değerlendirmektir. Yöntemler: Ekstraktların antelmintik aktiviteleri yumurtadan çıkma testi (egg hatch assay) ve larva mortalite testi (larval mortality assay) kullanılarak değerlendirildi. M. vulgare yaprak tozları maserasyon ile ekstrakte edildi. 0.78, 1.55, 3.1, 6.2, 12.5, 25 ve 50 mg/mL ölçülerinde etanolik (EE) ve sulu ekstraktlar (AE) test edildi. Sırasıyla 20 mg/mL ve 3% konsantrasyonlarında albendazol and dimetil sülfoksit, pozitif ve negatif kontroller olarak kullanıldılar. Bulgular: M. vulgare yapraklarının ortalama embriyonlaşma oranı AE ve EE’de maksimum idi (sırasıyla %48,4±3,47 ve %54,2±2,87). M. vulgare ekstraktlarının yapraklarının 50 mg/mL ile yüksek etki gösterdiği gözlenmiştir, ancak her iki ekstrakta da, 0,78 mg/mL’ye maruz bırakılan kültürlerde en düşük parazit yumurta kuluçka randımanı gözlenmiştir. M. vulgare’den elde edilen AE ve EE’nin larva mortalite oranları, 24 saatte 50 mg/mL’deki ekstraktlar için sırasıyla %45,8±1,99 ve %51±2,53 olarak gözlenmiştir. Sonuç: Bu çalışmanın bulguları, M. vulgare yapraklarının AE ve EE’sinin, in vitro olarak sığır strongil parazitlerinin yumurtaları ve larvaları üzerinde potansiyel bir antelmintik etkiye sahip olduğunu göstermiştir.

Bu araştırmada, Burdur ilinde 2015 yılı hasat ürünlerinden temin edilen anason (Pimpinella anisum L.) ve rezene (Foeniculum vulgare Mill.) meyvelerinin depolama esnasında ağırlık kaybı ile uçucu yağ oran ve bileşenlerinin depo sıcaklığı (10 oC ve 20 ± 4 oC) ve ambalaj materyallerine (jüt, pamuk, kağıt ve keten torba) bağlı olarak değişimleri incelenmiştir. Bu amaçla, türlere ait meyve örnekleri farklı ambalaj malzemelerinde 6 ay süre ile depolanmış ve 30’ar gün aralıklarla meyvelerin ağırlık kayıpları ile uçucu yağ oranı ve bileşenleri saptanmıştır. Uçucu yağ analizleri clavenger tipi hidrodistilasyon cihazında, uçucu yağ bileşenleri ise GC/MS cihazında belirlenmiştir. Çalışmada her iki türde de depolama süresinin uzamasına bağlı olarak ağırlık kayıplarının arttığı, bu artışın 20 oC depolama koşullarında ve kağıt ambalajlarda daha yüksek olduğu saptanmıştır. Anason meyvelerinde depolama başlangıcında ortalama % 2.43 olan uçucu yağ oranı % 1.98’e, rezene meyvelerinde ise % 2.50’den% 1.91’e düşmüş, pamuk torbalara konulan meyvelerin uçucu yağlarında gerçekleşen azalma daha düşük olmuştur. Türlere ait uçucu yağları oluşturan bileşenlerin oranları depolama sıcaklığı, süresi ve ambalaj malzemelerine bağlı olarak değişkenlik göstermiştir. Depolama süresi boyunca rezene meyvelerinin uçucu yağındaki estragol miktarı artarken fenchone miktarı azalma göstermiş, bu değişim 10 oC’de depolanan meyvelerde daha belirgin olmuştur. Araştırmada depolama sıcaklığının artması ile birlikte rezene ve anason meyvelerinde ağırlık kaybının artırdığı ve uçucu yağ miktarının azaldığı dikkate alındığında, bu gibi ürünlerin düşük sıcaklıkta depolanması gerektiği, buna ilave olarak ambalaj malzemesi olarak pamuk torbaların kullanılması ile depo kayıplarının daha düşük olabileceği sonucuna varılmıştır.

Bu araştırma üç arpa (Hordeum vulgare L.) çeşidine (Kral-97: Ç1- Altıkat: Ç2 ve Larende:Ç3) uygulanan bazı NaCl (kontrol (0)-50-100-150-200 mM) dozlarının, tohumların çimlenme özellikleri ve fide parametreleri üzerindeki etkilerini incelemek üzere gerçekleştirilmiştir. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarla Bitkileri Bölüm Laboratuarında 2019 yılında yürütülen bu çalışmada Faktöriyel Düzende Tesadüf Parselleri Deneme Deseni uygulanmış ve 4 tekerrürlü olarak petrilerde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada tuz stresi altındaki arpa çeşitlerinin çimlenme gücü (%), çimlenme oranı (%), çimlenme indeksi (%), ortalama çimlenme süresi (gün), hassaslık indeksi (%), kök uzunluğu (cm), gövde uzunluğu (cm), yaş kök ağırlığı (mg), yaş gövde ağırlığı (mg), kuru kök ağırlığı (mg) ve kuru gövde ağırlığı (mg) gibi çimlenme ve fide özellikleri incelenmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre çimlenme parametreleri yönünden; çeşitlerin sadece ortalama çimlenme indeksi ve çimlenme süresi üzerindeki etkileri ve oluşan farklar önemli bulunmuştur. Tuz dozlarının bütün çimlenme parametreleri üzerindeki etkileri ve oluşan farklar önemli bulunmuştur. Çeşitler ve NaCl interaksiyonlarının ise tüm parametrelerde oluşan farklar üzerindeki etkileri önemli bulunmuştur. Ortalamalara göre en düşük çimlenme gücü ve çimlenme oranlarının 150 mM NaCl uygulamalarından alındığı ve bu nedenle bu iki özelliğin kontrole (0) göre % 15.56 oranında düştüğü görülmüştür. Fide parametreleri yönünden, çeşitlerin gövde uzunluğu üzerindeki etkileri önemsiz,geriye kalan tüm parametreler üzerindeki etkileri önemli bulunmuşken, tuz dozlarının ve çeşitler ile NaCl interaksiyonlarının tüm parametrelerde oluşan farklar üzerindeki etkileri önemli bulunmuştur. Artan tuz dozlarının bütün parametreler üzerinde olumsuz etkide bulunduğu gözlenmiştir. Tuz dozu ortalamalarına göre, kontrol grubuyla kıyaslandığında tuz uygulamalarından en fazla etkilenen özelliğin ortalama çimlenme süresi (% 82.1), en az etkilenen özelliğin ise kök yaş ağırlığı (% 28.7) olduğu görülmüştür. Larende çeşidinin tüm özellikleri yönünden tuza daha dayanıklı bir performans gösterdiği bunu genel olarak Kral-97 çeşidinin takip ettiği tespit edilmiştir.